It giet gewoan troch

30 september 2022

Als je Elizabeth langzaam uitspreekt zullen de Engelsen hun wenkbrauwen fronsen en het glashard ontkennen. Probeert u het maar eens. Het klinkt dan als; E Liza bad. Koning George V veranderde niet zomaar de oorspronkelijke Duits-klinkende achternaam van de koninklijke familie in 1917 naar het Engels- klinkende Windsor. 

En toch wilde ik op 12 september afscheidt nemen van Elizabeth, The great Queen of Britain. Nadat ik de drukte van Schiphol had overwonnen, leek het wel of ik in Edinburgh terug op Schiphol was. Er was geen doorkomen aan. Maar ik was goed voorbereid. 

Om de menigte te omzeilen had ik een rok en bloes meegenomen van een oudtante. Ik wilde mij voordoen als lid van de King’s Bodyguard for Scotland compleet met een doedelzak, die ik op een rommelmarkt gekocht had. De bedoeling was om zo bij de kist te komen en deze even aan te kunnen raken. Maar ik had mij niet echt verdiept in de Schotse klederdracht. Teveel make-up op. Een panty met gaten omdat ik mijn benen niet wilde scheren. Bloes een maat te groot (mijn oud-tante was een gezet iemand) en groene regenlaarzen aan. Ik viel behoorlijk uit de toon tussen de echte Schotten gekleed in de traditionele Kilt. Dus daar trapte de veiligheidsdiensten mooi niet in. Hardhandig werd ik tegen de grond gewerkt, opgepakt en afgevoerd. 

Engeland “rules” nog steeds in Schotland. Gedurende het uitputtende verhoor vroegen ze, als test, of ik een stukje op de doedelzak wilde spelen. Ik kreeg er geen noot uit. Ik viel meteen door de mand. Het gevolg was dat ik per direct het land werd uitgezet. Op de boot. 

Tijdens de reis terug naar huis las ik wat kranten. Het leek wel of ik jaren was weggeweest uit Nederland. Geen boze boeren meer die snelwegen aan het blokkeren waren. Geen corona-dashboard. Een prijsplafond voor energie. Migranten die eindelijk weer binnen konden slapen.
Maar Rutte en Poetin waren nog niet verdwenen. 

Het ontRutte ging meer lijken op een “Mission: Impossible.” Want wie stond er op de kade bij Scheveningen om mij te ontvangen; onze premier met zijn discipelen. Ik kon overboord springen en terug zwemmen naar Engeland, maar las op het uitzettingsbevel dat ik een ongenode gast was van het ooit roemruchte British Empire. Ondertekend door Charles III (het kan snel gaan). 

Dus besloot ik toch maar aan land te gaan. Wat had ik als onbekende Nederlander nu te vrezen. Niets dacht ik. Echter eenmaal voet aan wal gezet, werd ik overmeesterd door de vicepremiers, geblinddoekt en in een bakfiets gedumpt. Deze regering gaat wel erg ver wat betreft duurzaamheid en energiebesparing. 

Ik werd afgevoerd naar een geheime locatie ergens in Den Haag. Daar aangekomen deden ze de blinddoek af en zag ik twee vrouwspersonen voor mij staan. Ze waren onherkenbaar en hadden een kap over hun hoofd. Eén van de vrouwen had een Spaans accent maar sprak foutloos Nederlands. De andere was onzeker, hakkelde een beetje, was gezet en schatte ik in de leeftijd van achttien jaar. Ik rook oranjebitter en zag dat ze dure schoenen droegen. Of ik maar even tekst en uitleg wilde geven over mijn trip naar Schotland, want dat kon grote gevolgen hebben en onherstelbare schade aanrichten voor een bekende familie in Nederland. 

Het liep gelukkig allemaal met een sisser af, omdat ik geen oranje wimpel had gedragen bij mijn poging dicht bij de kist te komen. Ook zweerde ik dat ik nooit de vlag onderste boven zou hangen. Ik werd op staande voet vrij gelaten. 

De Oranjes zaten 19 september gewoon netjes op de eerste rij bij de begrafenis van Queen Elizabeth. Met een prima uitzicht. Helaas geen gratis kaartje voor mij. 

Als vrij man kon ik een dag later wel naar Prinsjesdag kijken. ´Wie had het mooiste hoedje op.´ De vrouw van middelbare leeftijd die links van Jesse Klaver zat met een boerenzakdoek om haar nek. Niemand had het erover maar mij viel het op. Zoekt u maar eens op YouTube naar “LIVE: Prinsjesdag 2022”. 

Nu wil ik u niet ongerust maken, maar het stemt wel tot nadenken want deze vrouw steekt op een gegeven moment haar vinger zeer belerend op naar Klaver. Willem en Max hadden trouwens mijn advies niet opgevolgd om gewoon een bestelbusje te huren voor de rit naar de schouwburg en plaats te nemen op klapstoeltjes. ‘Het was tekort dag,’ was hun excuus. Spijtig, want als Koning en Koningin hadden ze een voorbeeld voor ons kunnen zijn. Een koninklijke vingerwijzing dat iedereen een stapje terug moet doen in deze roerige tijd.

© 2022 Léon Somers.